Drukkinn Tékki er alvarlega slasaður eftir að hann sofnaði í ruslagámi í gær. Varð maðurinn fyrir því óláni að gámurinn var tæmdur í ruslabíl sem þjappaði sorpið úr gámnum. Var maðurinn fluttur á sjúkrahús með innvortis blæðingar.

Maðurinn, sem er 25 ára gamall, býr í bænum Znojmo. Ekki er vitað frekar um líðan hans en tékkneska fréttastofan CTK greindi frá þessu í dag. Lögregla rannsakar nú hvort ruslamaðurinn hafi gætt að því að opna ruslagáminn og kannað innihald hans, líkt og krafist er samkvæmt öryggisreglum.

Þessi frétt er á mbl.is

Það kostar að bjarga bönkunum frá snörunni

Eftir Guðbjörn Guðbjörnsson

Lífeyrissjóðirnir eru að mínu mati heilagir og inneignir í þeim ætti því ekki að snerta til að eyða í einhverjar áhættufjárfestingar. Fjárfestingar í íslenskum fjárglæfrafyrirtækjum eða bönkum, sem eru á barmi gjaldþrots teljast til slíkra áhættufjárfestinga.

Á móti koma þau sjónarmið, að hér á landi sé allt á heljarþröm. Atvinnulífið sé að stöðvast og gífurlegt atvinnuleysi blasi við. Verðbólgan sé á leiðinni í 20% og allir bankarnir séu leiðinni á hausinn. Verðbólgan undanfarna mánuði hefur gert það að verkum að verðtryggð lán hafa hækkað mikið og ekkert lát er á þeim hækkunum á næstunni. Vegna falls krónunnar hafa lán tekin í erlendri mynt einnig hækkað um tugi prósenta á nokkrum mánuðum. Almenningur er ráðþrota og á barmi örvæntingar.

Illskásta lausnin er því líklega að lífeyrissjóðirnir hjálpi til við lausn mála. Tryggja verður að þeim fjármunum verði ekki fórnað af þeim sem komið hafa þjóðinni á hausinn - sjálftökuliðinu. Til að almennt launafólk og lífeyrisþegar samþykki slíkar ráðstafanir er eðlilegt að umbunin sé ríkuleg. Eðlilegt er að bankarnir skipti um eigendur og fari í hendur þeirra, sem björguðu þeim. Þeir sem eru að bjarga bönkunum eru þeir sömu og borgað hafa okurvexti á verðtryggðum lánum eða sitja uppi með lán í erlendri mynt sem hækkað hafa gífurlega í íslenskum krónum. Samúð almennings er skiljanlega minni en engin.

Með öllum ráðum verður að tryggja efnahagslegan stöðugleika í landinu og að slíkar hörmunar dynji ekki aftur á þjóðinni. Það verður að mínu mati aðeins gert með einu móti: aðild að ESB og upptöku evru. Samtök atvinnulífsins og samtök launamanna eiga ekki sætta sig við neina aðra lausn en að framan getur.

Stjórnmálamenn allra flokka verða loksins að leggja við hlustirnar, að öðrum kosti verður að skipta þeim sem ekki hlusta út fyrir þá sem kunna að hlusta á þjóð sína.

Athugasemdir

Augnablik...

Vegna þess að lífeyrissjóðirninr eru "heilagir" eins og þú orðar það vel, -þetta er jú ævisparnaður launþega-, eru lögin um lífeyrissjóði mjög ströng. Lífeyrissjóðir hafa ekki "áhættufrelsi" eins og flestir aðrir fjárfestar. Ég sé ekkert sem getur teimt þessa peninga "heim" nema ríkistryggð skuldabréf.

En hversvegna er aðeins talað um eignir lífeyrissjóðanna í þessu sambandi, hvað með eignir bankanna, stórfyrirtækjanna, auðmannanna.....????

sigurvin (IP-tala skráð) 4.10.2008 kl. 01:08

Sigrún:  Leyfi mér að birta þetta blogg vegna þess að ég er sammála Guðbirni og líka Sigurvini sem gerir athugasemd.

Mamma og pabbi sátu við sjónvarpið.

Mamma segir:  Ég er þreytt, og klukkan orðin margt.  Ég ætla að fara uppí rúm. 

Hún fór inn í eldhús og útbjó nesti fyrir börnin, tæmdi poppkornsskálina, tók kjöt úr frysti fyrir næsta dag, gáði hvað væri eftir af kornfleksinu í pakkanum, fyllti á sykurkarið, setti sykur og skeiðar á borðið og gerði kaffikönnuna tilbúna.

Svo setti hún nokkur föt í þurrkarann, setti þvottavélina af stað, straujaði eina skyrtu og festi eina tölu. 

Hún tók saman dagblöðin sem lágu á gólfinu.

Hún safnaði saman nokkrum leikföngum sem lágu á borðinu, og setti símaskrána niðu í skúffu, svo vökvaði hún blómin, tók úr uppþvottavélinni og hengdi eitt handlæði upp svo það myndi þorna.

Hún stoppaði við skrifborðið og skrifaði miða fyrir skólann, setti peninga á borðið fyrir börnin og tók upp eina bók sem lá undir stól.

Hún skrifaði eitt afmæliskort til vinkonu sinnar, setti frímerki á.  Svo skrifaði hún minnismiða og lagði við hliðina á dagbókinni sinni.

Svo fór hún að þvo sér, setti á sig næturkrem, burstaði tennurnar og greiddi sér. Pabbin hropaði úr stofunni; ég hélt að þú værir að fara að sofa.

Já sagði hún og hellti vatni í hundadallinn, og setti köttinn út.  Gekk úr skugga um að dyrnar væru læstar. 

Loks kíkti hún á börnin og talaði við eitt þeirra sem enn var að læra. 

Í svefnherbergi sínu  stillti hún vekjaraklukkuna, tók til föt fyrir morgundaginn, tók  rúmteppið af rúminu. Enn skrifaði hún 3 atriði á minnismiðann.

Á sama tíma slökti pabbinn á sjónvarpinu og sagði við sjálfan sig; nú fer ég að sofa - og það gerði hann.

PS.

Svo eru kallarnir hissa að við sofnum strax þegar við sjáum koddann okkar.

Í tengslum við umgengni heimilisfólksins.

Dag nokkurn þegar maðurinn kemur heim frá vinnu sinni kemur hann að öllu gjörs amlega á hvolfi í húsinu..
Börnin hans 3 voru úti, ennþá í náttfötunum að leika sér í drullunni með neastisboxin tóm og umbúðapappír var stráð ut um alla lóðina.
Dyrnar voru opnar á bíl frúarinnar, sama sagan var með útidyrnar á húsinu..
Þegar hann kom inn í forstofuna blasti við honum enn meiri óreiða.
Lampi hafðu verið felldur um koll, gólfmottan var kuðluð við einn vegginn.
Í næsta herbergi var teiknimynd í TV og á hæsta styrk og leikföng af öllum stærðum og gerðum voru dreifð um allt herbergið.
Í eldhúsinu .. diskarnir flæddu út úr vaskinum.. morgunmaturinn var sullaður út um allt borð.. hundamatur út um allt gólf..
brotið glas var undir borðinu, smá sandhrúga var við bakdyrnar .
Hann hraðaði sér upp stigann, troðandi á leikföngunum og fatahrúgum í leit að konu sinni.
Hann hafði áhyggjur af því hvort hún hefði orðið veik eða eitthvað alvarlegt hefði komið fyrir.
Hann fann hana hangsandi inni í svefnherbergi, ennþá í krumpuðum náttfötunum að lesa smásögu.
Hún leit brosandi á hann og spurði hvernig dagurinn hefði verið.
Hann leit á hana ringlaðurog spurði, "Hvað skeði hér í dag?"
Hún leit aftur brosandi á hann og svaraði:
"Þú spyrð mig á hverjum degi þegar þú kemur úr vinnunni hvað ég hafi eiginlega verið að gera í allan dag?"
"Já" segir hann tortrygginn.
Hún svarart. "Jæja, í dag gerði ég ekkert!!!"

Mín kona líkist ekki mömmu.

Það er ekki neitt til í því að ég hafi valið konu, sem líkist mömmu. Svo ég byrji á byrjuninni þá hirti mamma alltaf upp sokka, skyrtur og annað, sem ég henti frá mér og það gerði hún samdægurs. Mín kona hirti þetta ekki upp fyrr en hálfu ári eftir að við fórum að búa saman, en þá var sumt næstum því gróið við gólfið.

Matur var alltaf hjá mömmu á föstum tímum, en það kom líka fyrir í fyrstu að mín kona var enn að vinna klukkan 7 og hafði ekki gert neinar ráðstafanir. Eftir að ég gerði henni grein fyrir því hvað ég væri illa haldinn, þá mátti hún eiga það að nú eru alltaf til 1944 réttir í ísskápnum. Eini gallinn er sá að ég veit ekki hvað á að láta þá vera lengi í örbylgjuofninum og er því alltaf glorhun-graður, þegar hún kemur heim.

Segið svo að maður velji sér konu, sem líkist móður manns.