Frið á jörð og farsæld mikla

flesta oftast dreymir um.

Þarf nú oftar þó að stikla

þrautir yfir og í kringum.

Hátíð þessi heldur innreið 

í húsin björtu, skreyttu, fín.

Kætumst flest, ku þó leiðin ógreið

koma jólin og gleðin skín. 

Konan var viss um að maðurinn hennar héldi við vinnukonuna svo hún lagði fyrir hann gildru.

Á föstudagskvöldi sendi hún vinnukonuna heim í helgarfrí án þess að láta mann sinn vita.

Um kvöldið þegar þau voru háttuð, þá sagði hann eins og oft áður:

"Afsakaðu mig elskan, mér er illt í maganum." Og hann fór á klósettið.

 Konan stökk upp og fór inn í vinnukonuherbergið, lagðist í rúmið og slökkti ljósið.

Þegar hann kom hljóðlega inn, sólundaði hann ekki tímanum og kom fram vilja sínum.

 Hann var enn másandi að því loknu þegar hún sagði: "Þú áttir ekki von á að finna mig í þessu rúmi, er það nokkuð?"

Svo kveikti hún ljósin.. 

"Nei frú" .. sagði garðyrkjumaðurinn... 

Kennari við 10. bekk spyr nemendurna: "Hver getur sagt mér, hvaða hluti líkamans getur stækkað tífalt á við sína upprunalegu stærð þegar hann verður fyrir ertingu?"
Enginn gerir sig líklegan til að svara, svo hann spyr Maríu, "María, getur þú svarað þessu?"
"Hvernig vogarðu þér að spyrja okkur að þessu?" segir María og er greinilega mikið niðri fyrir, "ég ætla að kvarta í foreldra mína, sem kvarta í skólastjórann, sem rekur þig!"
Kennaranum bregður við þessi viðbrögð Maríu en lætur sig hafa það að spyrja aftur. Í þetta sinn svarar Nonni litli: "Já, Nonni?" spyr kennarinn. "Það er augað!" segir Nonni litli stoltur.
"Mjög gott," segir kennarinn og snýr sér að Maríu. "María, ég hef þrennt að segja við þig. Í fyrsta lagi, þá er greinilegt að þú hefur ekki lesið heima. Í öðru lagi, þá hugsar þú dónalega. Og í þriðja lagi, einn góðan veðurdag áttu eftir að verða fyrir miklum vonbrigðum!" 

Skeið og spotti!

Í síðustu viku fór ég með nokkrum vinum út að borða á vinsælum veitingastað. Ég tók eftir því að þjónninn sem tók pöntunina okkar var með skeið í skyrtuvasanum. Þetta var nú frekar óvenjulegt en ég leiddi það hjá mér. Þegar "glasabarnið" kom með vatnið til okkar, tók ég eftir því að hann var einnig með skeið í skyrtuvasanum og þegar ég leit í kringum mig tók ég eftir því að allt starfsfólkið var með skeiðar í vösunum sínum. Þegar þjónninn kom aftur með súpuna til okkar spurði ég hann: "Hvað er með skeiðina?" "Sko...", útskýrði hann, "eigendur veitingastaðarins réðu ráðgjafafyrirtækið Greiningavinnsluna, sem eru sérfræðingar í skilvirkni og afköstum, til að endurskipuleggja alla verkferlana okkar. Eftir margra mánaða greiningu og tölfræðilegar rannsóknir komust þeir að þeirri niðurstöðu að skeiðin væri það áhald sem oftast dettur í gólfið. Gera má ráð fyrir að tíðnin sé 3 skeiðar á hvert borð á klukkustund. Ef starfsólkið okkar er tilbúið til að mæta þessu vandamáli, þá getum við fækkað óþarfa ferðum í eldhúsið og sparað sem varar 15 mannstundum á hverri vakt." Eins og örlögin kusu þá misst ég skeiðina í gólfið og hann gat skipt henni út fyrir þá sem hann hafði í vasanum. "Ég næ í aðra skeið næst þegar ég fer inn í eldhús í stað þess að gera mér auka ferð þangað núna." Ég var nú frekar "impressed" af þessu öllu saman. Ég tók eftir því að það var lítill spotti hangandi út úr buxnaklaufinni hjá þjóninum. Þegar ég leit betur í kringum mig tók ég eftir að allir þjónarnir höfðu svona bönd hangandi út úr buxnaklaufunum. Þetta vakti forvitni mína á ný og áður en hann komst í burtu spurði ég þjóninn: "Afsakið, en geturðu sagt mér af hverju þið hafið þessa spotta hangandi þarna...". "Já, það...", sagði hann vandræðalega og lækkaði röddina "það eru ekki allir eins athugulir og þú. Þeir hjá ráðgjafafyrirtækinu sem ég nefndi áðan, fundu einnig út að við gætum sparað tíma sem eytt er á klósettinu." "Hvernig þá?" "Sko", hélt hann áfram, "með því að binda þennan spotta á þú veist ..., getum við togað hann út án þess að snerta hann og með því móti eytt þörfinni fyrir að þvo okkur um hendurnar og þar með stytt tímann á klósettinu um 76.39%." "En eftir að þú nærð honum út, hvernig seturðu hann þá inn aftur?" "Ja...", hvíslaði hann jafnvel enn lægra, "ég veit ekki um hina, en ég nota nú bara skeiðina."