Þorrablótsbragur

Ef þig langar mikið, á eitthvert stefnumót
ekkert veit ég betra, en íslenskt þorrablót.
Sviðasultan fína, sést á borðum þar
hvað þær eru mjúkar, hveitikökurnar.

Þvílíkt nammanamm; þvílíkt nammanamm
Lundabaggar og lambakjammakjamm.
Vasapelinn minn, besti vinurinn
ekta landa ég á honum finn.

Í eina þorraveislu, yfir langan veg
komum við að kveldi, kerla mín og ég.
Keyptum okkur aðgang, settumst sætin í
fórum svo að borða, þetta fínerí.

Fjögur stærðarföt, full með hangikjöt
mér fannst konan mín væri ei við það löt.
Ég tók pelann minn, upp með landann sinn
þar í brjósthýru fína ég finn.

Bringukollar feitir, borðast trogum úr
glóðarbakað brauðið, beljujúgur súr.
Allt í einu heyrði ég voða mikið hljóð
þetta var þá konan sem sagði sár og móð:

Éttu punginn Jón, éttu punginn Jón
ég get alls ekki horft á þessa sjón!
Éttu kona þinn, ég hef nóg með minn
það er langbest að hver hafi sinn.

(höf. óþektur)