Brandarar

Rakst á góða brandara og kóperaði þá á mína síðu.

Karlinn og sínöldrandi eiginkona hans, fóru í ferð til Jerusalem.
Þar andaðist eiginkonan.



Útfararstjórinn bauð karlinum tvo kosti:
Það kostar 350.000 kr að senda hana heim og þá er athöfnin eftir,
en við getum grafið hana hér í Landinu helga fyrir 10.000 kr.
Karlinn velti þessu svolítið fyrir sér og sagðist svo vilja senda hana heim.

Af hverju ættir þú að sóa 350 þúsundum til þess að senda konuna heim.
Það væri bara indælt að henni væri búinn legstaður hér, auk þess sem
það kostar ekki nema 10 þúsund krónur.

Sá gamli svaraði:
"Fyrir löngu síðan lést hér maður, hann var grafinn hér,
en á þriðja degi þá reis hann upp frá dauðum.
Ég get bara ekki tekið þá áhættu."

                                                                                                                      


Ljóskubrandari

Mig bráðvantaði nokkurra daga frí í vinnunni en ég þóttist vita að
stjórinn myndi ekki taka það í mál.  Þá datt mér í hug að hugsanlega
 myndi hann leyfa mér það ef ég hegðaði mér eins og geðbilaður maður.
 Svo að ég brá á það ráð að hanga öfugur í loftinu og gefa frá mér
 furðuleg hljóð.
 Samstarfskona mín - sem er ljóska - spurði mig hvað ég væri að gera.
 Ég sagði henni að ég ætlaði að þykjast vera ljósapera svo að stjóri
 héldi að ég væri kexruglaður og gæfi mér nokkurra daga leyfi.
 Skömmu síðar birtist stjóri á skrifstofunni og sagði við mig:
"Drottinn minn, hvað ertu að gera?" Ég sagði honum að ég væri
 ljósapera.
 Hann sagði: "Þú ert yfir þig stressaður, það fer ekki á milli mála.
 Farðu heim og vertu þar í nokkra daga og reyndu að ná þér." Ég stökk
 niður og gekk út úr skrifstofunni.
 Þegar samstarfskona mín (ljóskan) elti mig spurði stjóri hana hvert
 hún væri eiginlega að fara. Hún sagði:
 "Ég er líka farin heim. Þú getur hreinlega ekki ætlast til þess af mér
  að ég vinni í þessu myrkri!"